O książce: rok / Wampiry i wilkołaki dzielą władzę nad światem, a ludzie są statystami, pożywieniem. Takie są zasady gry, więc nie ma co narzekać na okrucieństwo pracy. Powieść jest okrutna, skrajna i nieludzka, bo grający nie są ludźmi. Jest krwawo, dopóki czytelnik nie straci wrażliwości. Ale to nie jest obojętność na krew z soku truskawkowego na ekranie. Jest to adaptacja brutalności żołnierza w armii. Na początku był to całkowity szok. Potem następuje integracja z rzeczywistością wampirów i wilkołaków, a ty już tam „należysz”, obrzydliwi, okrutni, niemoralni zabójcy stają się znajomi. Znajomi wrogowie, znani przyjaciele. Wszystko jest znajome, wszystko jest zwyczajne – wrogość, miłość, przyjaźń, trudne relacje między matką a córką, intryga, wulgarna zemsta na nieodwzajemnionej ukochanej osobie… I tak dalej. Otoczenie jest otoczeniem, a życie jest życiem. Główny bohater jest po prostu szalony. „Matrix na adrenalinie” - wygląda na odmrożoną nawet na tle szumowin i drani, z których składa się jedyny krąg bohaterów powieści. I można było się znudzić sztywnym, przesadzonym charakterem obrazu, ale… to prawda – dziewczyna się zakochała. I w całkowitym przeciwieństwie do niego samego – syn ​​wpływowego wampira, rozpieszczany luksusowym życiem. Nie, tam wszystko w porządku: wzrost, waga, mięśnie, młodość, potencja w porządku, zdolna do noszenia ukochanej w ramionach na duże odległości. Ale musi go chronić, uderzenie „Igły” zdmuchuje faceta… Czy to naprawdę karykatura i frazes, czy role płciowe właśnie się zmieniły? Tak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Ale facet ma rozum, ma charakter, facet nie próbuje kogoś udawać, w wyniku czego szumowiny i dranie zaczynają go szanować. A szalona bohaterka staje się po prostu schizofrenikiem, z jedną połową mózgu taką samą, a drugą - nową, kobiecą, mądrą, kochającą…